Η σημερινή εποχή είναι του live, του like, του check–in και του online. Τα περισσότερα παιχνίδια και εφαρμογές δεν χρειάζεται να τα αγοράσεις, μπορείς να τα κατεβάσεις και τις περισσότερες φορές δωρεάν. Τα παιχνίδια λοιπόν είναι πια διαδραστικά, με παίχτες από όλο τον πλανήτη και μπορείς να παίξεις ανά πάσα ώρα και στιγμή με τον οποιοδήποτε. Είναι πολύ δύσκολο να αρνηθούμε στο παιδί και τον έφηβο να παίξει, ενώ όλη υπόλοιπη παρέα συμμετέχει. Όμως όσο πιο διαδραστική είναι μια εφαρμογή, τόσο μεγαλύτερη είναι και η πιθανότητα εθισμού. Αυτό λοιπόν που θα πρέπει να ζητήσουμε και συμφωνήσουμε με το παιδί είναι να τεθούν όρια και κανόνες όπως ο ελεγχόμενος χρόνος απασχόλησης και η μη επικοινωνία με αγνώστους.

Ο τρόπος λειτουργίας αυτών των διαδικτυακών παιχνιδιών και εφαρμογών αποτελεί την κερκόπορτα ενός άλλου παγκόσμιου φαινομένου του λεγόμενου «online grooming»,  δηλαδή της διαδικτυακής αποπλάνησης και παραπλάνησης ανηλίκων. Η διαδικασία αυτή πραγματοποιείται διαδικτυακά και ξεκινάει από άγνωστα αιτήματα φιλίας, άγνωστα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, ακόμα και μηνύματα μέσω κινητών τηλεφώνων, με σκοπό την επιλογή (phishing) υποψήφιων θυμάτων νεαρής ηλικίας. Ο δράστης ξέρει πως ο έφηβος δεν θα ανταποκριθεί στην ερώτηση που θα στείλει «γεια σου είμαι ο Χ. θέλεις να γίνουμε φίλοι», αλλά στο «γεια σου είμαι ο Χ. θες να παίξεις ένα παιχνίδι που θα τεστάρει τις ικανότητες σου;». Αρχίζοντας να παίζει ο δράστης διαδικτυακά παιχνίδια, τα περισσότερα των οποίων έχουν δικό τους χώρο επικοινωνίας (chat rooms) προσπαθεί να μειώσει τις αναστολές του παιδιού ή του εφήβου, να δημιουργήσει ένα συναισθηματικό δεσμό μαζί του με τελικό σκοπό να τον εμπιστευτεί και να τον θεωρήσει δικό του άνθρωπο.                          

Δεν θα πρέπει να επικεντρωνόμαστε λοιπόν μόνο στα ονόματα αυτών των επικίνδυνων φαινομένων ή στο ποιες δοκιμασίες περιλαμβάνουν, αλλά στο πόσο επικίνδυνα και παράτολμα μπορεί να γίνούν. Άλλωστε σε αυτό «ποντάρουν» και όσοι έχουν δημιουργήσει αυτές τις προκλήσεις. Δηλαδή στην περιέργεια, στην άγνοια κίνδυνου, στην αντιπαλότητα, στο μιμητισμό, στο θάρρος, στην τόλμη και στην προκλητικότητα των ατόμων νεαρής ηλικίας. Ένα παιδί που είναι περιθωριοποιημένο στο σχολείο και στην οικογένεια του, μπορεί λέγοντας ότι έχει κάνει αυτή τη δοκιμασία ή πως διάλεξαν αυτό να κάνει αυτή τη πρόσκληση, να «διακριθεί»και να ξεχωρίσει, εφόσον δεν έχει τις δυνατότητες να διακριθεί σε άλλους τομείς καταφέρνοντας να συγκεντρώσει τη προσοχή και τα βλέμματα των υπολοίπων. Αυτό πολύ εύκολα μπορεί να γίνει όχι μόνο στο σχολείο, αλλά και ανεβάζοντας ένα βίντεο ή γράφοντας μερικές λέξεις σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης που χρησιμοποιεί.